مدح و ولادت امام محمد باقر علیه‌السلام
هـلال مـاه رجـب سـر زدی سـلام سلام مـه نـیـایـش و مـاه رســول و مـاه تـمـام مــه ولایـــت عـالــم فـــروز چــار امـام مهی که می‌رسد از لحظه‌هاش این پیغام که مـاه رحمـت بـی انـتـهـا مـبـارک بـاد مـــه خــدا و رسـول خـدا مـبـارک بـــاد خـجـســتـه مـاه خداونــدگـار بـنـده نـواز شود به خلـق ز معبـود، باب رحمت باز کـه بـا ولادت مـولای دیـن شــود آغــاز امـام بـاقـر آن شـهـریـار مـلـک حـجـاز ولـیّ پـنجم و خورشـید صـد فلـک انجـم ســـلالــۀ دو عـــلـــی و مــحـــمـــد دوم وصـی پـنجـم خـیـرالانام و نجـل بـتــول به حضرتش که عبادت به مهر اوست قبول درود گـفـتــه خـدا و سـلام داده رســول مـقـرّبــان الـهـی بــه ذکـر او مـشــغـول مـنـادیـان خـداونـد صـبـح و شــام مــدام نــدا دهـنـد کـــه یـا بــاقـرالـعـلـوم سـلام ســلام ای گهــر پــنـج بـحــر لـم یـزلـی ســلالۀ دو عـلـی نـور چـشـم چـار ولـی رخ تــــو آیــنــۀ حـســن خـــالــق ازلـی بـه اعــتـبـار مـحـمـد بـه اقــتـدار عــلـی تـو را تـجـلّی غـیب و شهـود می‌گـوینـد به حضـرتت رجـبـیـون درود می‌گـویند الا بــه خـاک درت شـهــریـارهـا بـنــده تــویـی عـلــوم خــداونــد را شـکـافــنـده که کـرده هـر نفـست جان عـلم را زنـده ولایت از تـو، هـدایت ز تـوست پـایـنـده بـه وسـعت همـه عـالم تـو مقـتـدایی تـو! امــام خــلــق و نـمـایـنــدۀ خــدایـی تــو! تـو سـیـدالـبـشــر و نجـل سـیـدالـبـشـری تـو بحر هفـت گهر، پـنج بحر را گهری قسم به حق که ز هر وصف خوب، خوب تری رئـیس مـذهب بـر حـق شـیعه را پـدری خـدا سـتوده به تطهیـر و نـور و فرقانت تـو کـیسـتی؟ پـدر و مـادرم بـه قربانت! سـلام خـتـم رســل بـر شـب ولادت تــو درود کــلّ عــبـادات بــر عــبـادت تـــو سـیـادت اسـت کـمـین بـنـدۀ سـیـادت تـو کـرم سـجـیّه و احسان و جود عـادت تو درود خلـق و خـدا بر جمـال احمـدی‌ات بــه خُلــق احـمـدی و کـنـیـه محمـدی‌ات الا حــیـات هــزاران مـســیـح از دم تـو فضائل تو فزون مدح انس و جان کم تو فـراتـر اسـت ز مـلـک وجـود عـالـم تـو محـیط علم و کمال است موجی از یم تو چگونه دفتـر مـدح تـو را بخوانـد کـس؟ مـقـام جــابـر جـعـفـیـت را نـدانـد کــس! سـلام مـا بــه مـدیـنـه، سـلام بر حرمـت هــزار حــاتم طــائی اسـت بنــدۀ کرمت تـمــام مـلـک خـدا زیـر ســایـۀ عـلـمـت صـفـا بـه عـالـم ایـجــاد دادی از قـدمـت تو داشتی ز ازل پا بـه چشم عرش علا! چه شد که همدم ما خاکیـان شدی مـولا؟ تـو بـیکران یـم فضل و کمال و عرفانی تو مؤمنـونی و قـدری و نـور و فرقـانی تـو سـیدالشـهدا را بـه جسـم خـود جـانی امــــام کــــلّ وجــــودی تــمــام قرآنــی ســلام دائـم قـرآن بـه منـطـق و سـخـنت کـه آیـه آیـه زده بوســه بر لـب و دهنت تو دادی از نفسـت جان تـازه بـر جان‌ها ز فـیض نطـق تـو انسان شدند انسـان‌ها به نـور علــم تـو ایـمـان شـدند ایـمـان‌ها مـزار توست گـلسـتان روح و ریحـان‌ها چه مـی‌شـود که شـوم زائــر بقـیـع شـما خـدا مطاع و جهان ها همه مـطیـع شـما تـو شـهـریار جهـانی جهـان گـدای درت سـلام بـر تـو و بر جد و مـادر و پدرت ثـنــای تـوســـت کـــلام خـدای دادگـرت پیمبـران خـدا میـوه خـورده از شـجـرت مـنم که وصـف تو با نطـق میثمی کردم فـــدای مـیـــثـم خرمـا فـروشـتـان گـردم |